دور ها آوائی است که مرا می خواند.....

یکی از پیچ های سخت رو پشت سرگذاشته ایم و دوباره کنترل امور رو در دست گرفتیم. روزها شلوغ ه. شب های بیهوش از خستگی یا دور زدن در اینستاگرام یا ترافیک خیابون آپادانا به سمت توحید و از توحید به رباط و از رباط به ... . یه ذوق زیرپوستی مداوم واسه اتفاق پیش رو. یه امیدواری به پایان نامه. یه عالم فکر توی سرم. که دوست داشتنی ه بس که بی جواب ند. دیدن نما"های جدید از فاطمه. گاهی وقت ها پرسش های دیگران خیلی وقت ها هم خیال پردازی خودش در عالم ادیان و قیامت و انسان شناسی.  حس خوش دیدن شادی همسریو توی خونهـ. یه عالمه رویا و فکر برای آینده ش. برای شش ماه تا10 سال آینده . احتمال های قشنگ و عجیب برای بوبو. برای ووو. برای لاند مون بقول اسدیان. برای مامان و بابا. برای آرامش شون. عصر میشه. دامن گلدار و تن پوش سفیدم به تن مه. منتظر زنگ خدا هستم پشت آیفون تصویری. و ردای سبزی که بر شانه داره. پر از عَشقه و  گل های پریوش ه.  که بیاد بشینه و من سالها عاشقانه و با احترام براش عصرونه چایی بیارم و  شیرینی های خودم پز. آرش بیاد و کنارمون بشینه. چه حس غریبیه.  ای آفریننده زندگی مو دور از آسیب های معمول، مخصوص حضور خودت کن. مراهم رهنمون کن به راهی. به صراط ـی. میون اینهمه آئین، عشق به آفریده هات چنان مستم میکنه که گاهی فراموش میکنم هنوز یک انسانم... که حواسم نیست آنها انسانن.... دوست دارم آفرینشتو. این عشق بی منتها رو. هدایتم کن.....

" این روزها توی ذهن تو چی میگذره؟ اگر منتظر آدم و صحبت با کسی باشی کیه و کجاست؟  دغدغه چه کسی بعد از زندگی خودتون ذهنتو گاهی مشغول میکنه؟ در مجموع حال دل تون چطوره؟ " 

+

من درین آبادی، پی چیزی گشتم

پی خوابی شاید،

پی نوری، ریگی،  لبخندی

لب آب گیوه ها را کندم و نِشَستم

پاهایم در آب

من چه سبزم امروز

و چه اندازه تنم هوشیار است

در دل من چیزی است

مثل یک بیشه نور

مثل خواب دم صبح

و چنان بی تابم که دلم میخواهد

بدو م تا ته دشت

بروم تا سر کوه

دور ها آوائی است که مرا می خواند.....

+بارش_باران_در_حرم _رضوی. نشانه های تو. آمین.نشانه بارانم کن. و رخصت یک نگاه.