7 مهر

گاهی وقت ها یه حس زدگی و تنفر میاد سروقتم نسبت به افرادی که زیادی نزدیکمن. زیادی زنگ میزنن. زیادی میخوان بهم بچسبن. زیادی محبت دارند بهم. بله متاسفانه من جنبه شو ندارم. از محبت زیادی که باعث شه روال و روتین کار بهم بریزه خوشم نمیاد. به دوری و دوستی عادت کردم. اختلاف را بین افرادی که خیلی بهم نزدیکن دیدم نه در افرادی که با فواصل زمانی مشخص و درمورد اشتراکات مشخصی حرف میزنن. فساد رابطه ها رو دیدم از زیاد توی دست و پای هم بودن. از عادی شدن افراد بهم. از خو کردن. از دیگه زیبایی های فرد رو ندیدن. از دلتنگ هم نشدن. 

برای همین به طور غمگینانه ای خرسندم از اینکه افراد مورد علاقه ی زندگی م (بجزآرش که اسثناست و شامل اون حال بد بالا نمیشه) کیلومتر ها دور از من هستند. . دلتنگ شون میشوم اما  به ابتذال رابطه دچار نمیشم باهاشون....